به نام خدا
دویست و سی و دومین گفتمان هنر و معماری
امروزه با پیشرفت علوم و فناوری، نیازها و خواسته های جدیدی در زمینه مهندسی سازه بروز کرده است، عامل زمان در ساخت سازه ها اهمیت دوچندان یافته و این امر، گرایش به سازه های پیش ساخته را افزایش داده است.
معماری نیز وارد مرحله جدیدی از حیات خویش شده، با افزایش جمعیت جوامع بشری، نیاز به داشتن فضاهای بزرگ نامحدود، افزایش پیدا کرده، به نحوی که فضاهای ثابت گذشته، پاسخگوی نیازها نمی باشد. انسان معاصر فضاهای آزاد و سیال را بدون محدودیت های سازه جستجو می کند، بنابراین ظهور این فضاها نیازمند سیستم سازه های جدیدی، متفاوت از سیستم های سازه ای کلاسیک است.
نیمه دوم قرن بیستم شاهد پیشرفت های چشمگیری در زمینه سیستم های نوین سازه ای همچون سازه های غشائی، خرپائی، کششی، کش بستی، هوای فشرده، باز و بسته شونده، سازه های فضاکار و … بوده است. از اهداف مورد نظر در خلق و ابداع این سازه ها می توان به کاهش میزان مصرف مصالح، افزایش شفافیت، گستردگی بصری و انعطاف پذیری بیشتر اشاره کرد. در این راستا، از اوایل قرن حاضر تعدادی از متخصصین، مجذوب قابلیت های منحصر به فرد سازه های فضاکار شده و پاسخ بسیاری از نیازهای جدید را در این سازه ها جسته اند و البته به نتایج بسیار مثبتی نیز دست یافته اند.
سازه های فضاکار از اوائل قرن بیستم، هنگامی که اولین نمونه های این نوع سازه ها در سال ۱۹۰۳ توسط الکساندر گراهام بل ساخته شد، تا کنون به عنوان گروهی از سازه ها که از مزیت سبک و مقاوم بودن و نیز سرعت و سهولت اجرا برخوردارند، همواره با فرمهای متنوع در پروژه های بزرگ ساختمانی استفاده شده اند. رفتار سه بعدی این سازه ها، پیش ساخته بودن و امکان تولید انبوه آن ها، سبب شده است که به عنوان یک از موثرترین روش ها برای پوشش سقف های با دهانه وسیع و اجرای پروژه های متعدد، مورد توجه معماران و مهندسان قرار گیرند.
در دویست و سی و دومین گفتمان هنر و معماری که به معرفی کتاب “مبانی طراحی سازه های فضاکار” اختصاص دارد آقایان دکتر محمود گلابچی و دکتر محمدرضا گلابچی نویسندگان کتاب، سخن خواهند گفت که با نمایش فیلم همراه است. دبیر پنل گفتگو آقای مهندس پرویز طلایی هستند.
زمان:چهارشنبه ۸ دی ماه ۱۳۹۵ از ساعت ۱۶ الی ۱۸
مکان:موزه هنرهای آئینی امام علی (ع) خیابان ولیعصر (عج) – بالاتر از ظفر – بلوار اسفندیار – شماره ۳۵
